این عارضه نوعی اختلال وسواسی است که افراد به شدت نگران یک یا چند نقص در ظاهر خود هستند. آنها دائماً فکر میکنند که زشت، نابهنجار یا بدشکل به نظر میرسند. این نقصها عموماً از نظر دیگران نامحسوس و یا بسیار جزئی هستند اما به شدت از سمت فرد بزرگنمایی میشود. میزان این نگرانی در افراد، متفاوت بوده و از احساس غیرجذاب بودن تا زشت یا ناقص الخلقه بودن را شامل میشود. درگیری ذهنی میتواند بر یک یا چند ناحیه از بدن متمرکز شود که شایعترین آنها عبارتند از: پوست، مو و بینی؛ در عین حال شامل اعضای دیگر بدن نیز میشود. این مشغولیتهای ذهنی مزاحم، ناخواسته و وقتگیر هستند و کنترل یا مقاومت درباره آنها مشکل است.
رفتارهای شایع مبتلایان شامل: مقایسه ظاهر خود با دیگران، بررسی نقص خیالی خود در آینه و سطوح صیقلی، معاینه مستقیم این عیبها، زیادهروی در آرایش کردن، استتار کردن، نظرخواهی از دیگران درباره این عیوب، وزنهبرداری یا ورزش شدید و یا تقاضای جراحی زیبایی است. برخی برنزه میکنند، تغییر نوع پوشش و یا خریدهای وسواسگونه دارند.
بدشکل انگاری عضلانی که منحصر به آقایان بوده و شامل این فکر است که بدن فرد بیاندازه نحیف و لاغر یا عضلانی است. مبتلایان بدنشان معمولی یا خیلی عضلانی است و ممکن است که مشغولیت درباره پوست یا مو نیز داشته باشند. بیشتر این افراد اقدام به گرفتن رژیمهای سخت، ورزش یا وزنه برداری سنگین میکنند که باعث آسیب جسمانی میشود.
بینش فرد در مورد بد ریخت انگاری بدن خود بسیار کم است و تقریباً یک سوم این افراد عموماً باورهای هذیانی درباره بدشکل انگاری بدن خود دارند. آنها معتقدند که سایرین متوجه آنها هستند و یا به خاطر ظاهرشان مورد تمسخر واقع میشوند. این اختلال همراه با سطح بالای اضطراب، اجتناب اجتماعی، خلق افسرده، کمال طلبی و فقدان برونگرایی و اعتماد به نفس است.
تعداد زیادی از این افراد از ظاهر خود شرمندهاند و برای اصلاح نقایص خیالی خود درمانهای زیبایی دریافت میکنند، درمانهای پوستی و جراحیها بسیار شایع است و درمانهای دندانپزشکی نیز وجود دارد و گاهی نیز جراحی توسط خود شخص انجام میشود. به نظر میرسد که این اختلال به این درمانها پاسخ خوبی نمیدهند و حتی بدتر میشوند. برخی از این افراد بخاطر نارضایتی از نتایج این عملها علیه درمانگر خود به اقدامات قانونی و یا خشونت دست میزنند.