تصمیم گیری: هر تصمیم، آجرِ ساختن فرداست.

اطلاعات خیلی کم یا خیلی زیاد:

ما گاهی نمی‌توانیم تصمیم بگیریم به این دلیل ساده که اطلاعات کافی دربارۀ گزینه‌های پیش‌ِرویمان نداریم. داده‌های ناقص، نادرست و ناکافی، به نتیجه‌گیری اشتباه منجر می‌شوند.

مثلا کسی که می‌خواهد یک فروشگاه تأسیس کند، اگر نداند منطقۀ مدنظرش در چه زمینه‌ای کمبود دارد، احتمال شکست خوردنش زیاد است. حالا همین فرد، بعد از پرس‌وجو و تحقیق و نیازسنجی ممکن است به این نتیجه برسد که در محلۀ موردنظرش، به سوپرمارکت نیاز است. خب او در این مرحله باید برود سراغ خرید تجهیزات لازم اما اگر دنبال داده‌های بیش‌ازحد باشد، هیچ‌وقت به مرحلۀ عمل نمی‌رسد. مثلا فرض کنید او تصمیم بگیرد تک‌تک برندهایی را که همۀ ساکنین محله ترجیح می‌دهند، بداند تا مغازه‌اش را دقیقا با همان محصولاتی پر کند که آن‌ها می‌خواهند.

ترس از شکست:

با تمرین تصمیمات کوچک، اعتمادبهنفس خود را افزایش دهید.

محدودیت زمانی: 

تصمیمات بد و اشتباه، گاهی ریشه در استرس دارند. پاسخی که استرس برمی‌انگیزد، معمولا فوری و باشتاب است تا فقط ما را از مخصمه نجات بدهد. در چنین وضعیتی، فرایندهای شناختی مثل قضاوت و تحلیل که برای یک تصمیم گیری خوب لازمشان داریم، معمولا متوقف می‌شوند و براساس هیجان تصمیم می‌گیریم.

 برای تصمیمگیری تعیین کنید.

فشار اجتماعی: 

ارزشها و اهداف شخصی خود را در اولویت قرار دهید.

سوگیری اثر هاله‌ای:

سوگیری، اثر هاله‌ای، در تصمیم گیری‌ها بدجوری باعث دردسر می‌شود. ما در این خطای شناختی، گرایش داریم که به نظرات و ایده‌های یک‌سری از افراد، ضریب بیشتری بدهیم چون آن‌ها را در حوزه‌ای خاص قبول داریم.

مثلا ممکن است برای رأی دادن، کاندیدایی را انتخاب کنیم که هنرپیشۀ محبوبمان او را تأیید کرده‌است؛ بدون توجه به این‌که او اصلا دانش و اطلاعاتی در زمینۀ مسائل سیاسی دارد یا خیر.