پراشتهایی عصبی:
دورههایی از پرخوری همراه با شیوههای نامناسب برای توقف افزایش وزن است. مشکلات جسمی مانند تهوع باعث اتمام پرخوری میشود و اغلب بعد از آن فرد دچار افسردگی و احساس گناه میشود.
پراشتهایی از بیاشتهایی شایعتر است و در زنان شیوع بیشتری دارد.
این اختلال اغلب در زنان جوانی که وزن طبیعی دارند، دیده میشود ولی گاهی مبتلایان، سابقه چاقی نیز دارند.
بسیاری از مبتلایان زمینه افسردگی در حداقل یکی از اعضای خانواده را دارند.
عوامل مؤثر بر این اختلال
- افسردگی
- خانواده بیتوجه و طرد کننده
- وجود تعارضات در خانواده
این بیماران خشمگینتر و تکانشیتر از مبتلایان به بیاشتهایی عصبی هستند.
این عدمکنترل در تکانهها میتواند خود را به صورت وابستگی به مواد و روابط جنسی پرخطر نشان دهد.
تحقیقات حاکی از این است که مبتلایان به اختلال پراشتهایی عصبی ممکن است در دوران کودکی مشکلاتی در حوزه وابستگی و جدا شدن از مراقبین اولیه خود داشتهاند.
در این بیماران ما شاهد رفتارهایی هستیم که به منظور کاهش وزن از طرف بیمار انجام میگیرد برای مثال:
- استفراغ عمدی
- سؤمصرف ملین و مدر
- مصرف داروهای استفراغآور
- گرفتن رژیمهای سخت
- مصرف داروهای غیرمجاز برای کاهش سریع وزن
بیشتر این بیماران وزن طبیعی دارند و برای ایشان بسیار مهم است که در نظر دیگران چگونه جلوه میکنند و نیز درباره جذابیت جنسی، تصویر بدنی و ظاهر خود نگران هستند. در این اختلال بر خلاف اختلال بیاشتهایی عصبی که علاقهای به روابط جنسی ندارند، این مبتلایان از لحاظ جنسی فعال هستند.